Mentalizacja - ogólny zarys metody.

Umysł dominuje w dużej części naszych działań. Jeśli zatrzymamy się nad szczegółową analizą tego aspektu, przyjdzie nam na myśl wiele przykładów: Dlaczego człowiek reaguje gniewem na niesprawiedliwość? Jak myśli ktoś, kto przechodzi proces żałoby? W jakich okolicznościach człowiek planuje przyszłe projekty, gdy osiągnął ważne cele? Aby odpowiedzieć na te pytania, psychologia bada te ludzkie mechanizmy mentalne.

Czym jest mentalizacja?

Mentalizacja to przygotowanie lub predysponowanie czyjegoś umysłu w określony sposób. Innymi słowy, mentalizacja polega na umieszczeniu punktu ciężkości uwagi na konkretnym celu, myśli, działaniu i/lub emocji.

Należy jednak zauważyć, że istnieją dwa różne znaczenia tego słowa, w zależności od sposobu jego użycia. Psychoanaliza zwróciła się również do badania mentalizacji w celu znalezienia praktycznego znaczenia. Z tego nurtu teoretycznego mentalizacja odpowiada możliwości interpretacji i rozumienia zachowań własnych i/lub innych osób.

Mentalizacja i teoria przywiązania.

Mentalizacja nie jest związana tylko z interpretacją zachowań własnych lub innych ludzi, ale obejmuje także inne istotne obszary. Jednym z głównych aspektów warunkujących mentalizację jest wkład pochodzący z teorii przywiązania, która postuluje, że ludzie mogą zrozumieć własne i cudze myśli, emocje i zachowania dzięki konsolidacji bezpiecznych przywiązań. Innymi słowy, bezpieczne przywiązanie, ukształtowane poprzez silne więzi emocjonalne podczas wychowania danej osoby, ułatwi mentalizację. W ten sposób, po nawiązaniu bezpiecznej relacji z innymi, zwiększa się prawdopodobieństwo, że jednostka rozwinie samokontrolę emocji i zachowań.

Cele terapii mentalizacji.

Podobnie jak w innych ramach teoretycznych, terapia mentalizacji wyznacza jasne i konkretne cele, które można osiągnąć w określonym czasie. W związku z tym należy zauważyć, że będą one zależały od charakterystyki każdego pacjenta z osobna.

Główne cele terapii mentalizacji.

1. Zachęcanie do samokontroli.

2. Większa regulacja emocjonalna.

3. Poprawa umiejętności komunikacji z innymi ludźmi.

4. Wizualizacja osiągalnych celów.

5. Wykrywanie problemów innych ludzi i własnych.

W jakich obszarach stosuje się terapię mentalizacji?

Należy pamiętać, że terapia mentalizacji jest dość nowa i nie można jej stosować u wszystkich. Z tego powodu należy dokładnie i starannie przeanalizować konkretny przypadek, aby nie generować fałszywych oczekiwań podczas przeprowadzania zabiegu.

Obszary, w których stosuje się terapię mentalizacji.

1. Zapobieganie przemocy w szkołach.

2. Leczenie relacji partnerskich.

3. Terapeutyczne podejście do grup społecznych.

4. Terapia rodzinna.

5. Zaburzenie osobowości typu borderline.

6. Ciężkie patologie, takie jak autyzm i schizofrenia.

7. Choroby o podłożu neurologicznym.

Pomimo przeprowadzonych badań należy wspomnieć, że obszary te mogą z czasem ulec rozszerzeniu, ponieważ prawdziwy zakres terapii mentalizacji nie został jeszcze definitywnie określony.

Strategie terapii opartej na mentalizacji.

1. Wykazanie się empatią w celu zrozumienia cierpienia osoby.

2. Unikanie nadawania znaczenia historii pacjenta, aby mógł rozwijać swoje problemy.

3. Konstruowanie powodu konsultacji w celu wspólnej pracy z pacjentem.

4. Aktywne słuchanie poprzez pytania w odniesieniu do życia osoby.

Zasady te są jednak ogólne i każdy terapeuta będzie utrzymywał określone stanowisko w zależności od własnego stylu i cech pacjenta, który przyszedł na profesjonalną konsultację.